Για πρώτη φορά, ο προστάτης ως ανεξάρτητο όργανο περιγράφηκε στις ανατομικές μελέτες ενός αρχαίου ελληνικού γιατρού, ο οποίος ασκούσε γύρω από το 350s π.Χ. Εκείνη την εποχή, ωστόσο, οι γιατροί δεν έδωσαν μεγάλη προσοχή σε αυτήν, και τα έργα αυτού του γιατρού δεν διατηρήθηκαν πρακτικά, έτσι ώστε αργότερα ο σίδηρος ήταν «ανοιχτός» από τον Βενετσιάνικο Δογάκι Νίκολας. Το 1838, ο Verdes έδωσε την πρώτη ακριβή μορφολογική περιγραφή της παθολογίας του προστάτη, η οποία με την πάροδο του χρόνου συμπληρώθηκε από λαμπρά μυαλά της εποχής του. Παρεμπιπτόντως, μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα, η ύπαρξη χρόνιας προστατίτιδας δεν αναγνωρίστηκε καθόλου από πολλούς γενικούς ιατρούς και ψυχαναλυτές που τον ονόμασαν «πρωκτική ψύχωση». Ευτυχώς, η σύγχρονη ιατρική έχει μάθει όχι μόνο για να διαγνώσει έγκαιρα, αλλά και πολύ επιτυχώς αντιμετωπίζοντας αυτή τη σοβαρή ασθένεια. Αλλά τι στην πραγματικότητα είναι η προστατίτιδα;
Γενικό χαρακτηριστικό
Η προστατίτιδα είναι μια φλεγμονή του προστάτη, ένα ειδικό αρσενικό όργανο που βρίσκεται ακριβώς κάτω από την ουροδόχο κύστη. Το καθήκον του είναι να αναπτύξει το μυστικό του προστάτη, ένα σημαντικό συστατικό του σπέρματος. Επιπλέον, ο Iron κλείνει την έξοδο από το κανάλι λεπίδας κατά τη διάρκεια μιας στύσης.
Η φλεγμονή, όπως είναι εύκολο να μαντέψει, μπορεί να προκληθεί από διάφορους λόγους. Λόγω του γεγονότος ότι ο αδένας του προστάτη συνδέεται άμεσα με το κανάλι των ούρων, η πιο συνηθισμένη αιτία της ανάπτυξης της προστατίτιδας είναι η είσοδος μολυσματικών παραγόντων στον αδένα. Όλοι γνωρίζουν ότι ένας τεράστιος αριθμός βακτηρίων Symbiont, τα οποία αποτελούν μέρος της κανονικής μικροχλωρίδας του, ζουν στο ανθρώπινο σώμα. Ωστόσο, αξίζει τέτοια βακτήρια να εγκαταλείψουν την αποικία τους και να μπουν σε άλλα υφάσματα, καθώς μετατρέπονται από έναν σύμμαχο σε πηγή προβλημάτων, προκαλώντας σοβαρές φλεγμονώδεις αντιδράσεις. Enterobacteria (οι πιο διάσημοι εκπρόσωποι των οποίων είναι Proteus), εντερικά και προσευχημένα ραβδιά, Enterococci, όλοι διεισδύουν στον αδένα με πολλά διαφορετικά μονοπάτια. Το πιο προφανές μονοπάτι είναι η ουρήθρα, αλλά, δεδομένου ότι ο σίδηρος του προστάτη σχετίζεται με ένα δίκτυο μεγάλων αγγείων, τόσο το αίμα όσο και η λεμφαδένα μπορούν να λειτουργήσουν ως περιβάλλον μεταφοράς για τα βακτήρια.
Υπάρχει μια άλλη ομάδα παθογόνων, που ονομάζεται "άτυπος" στο ιατρικό περιβάλλον, αφού αυτοί οι πράκτορες βρίσκονται λιγότερο συχνά μια τάξη μεγέθους. Για παράδειγμα, περιλαμβάνει μυκητιασικές λοιμώξεις - πολλοί έχουν πιθανώς ακούσει για τον μύκητα Candida, ο οποίος επηρεάζει τους εσωτερικούς ιστούς και προκαλεί καντιντίαση. Συνήθως, οι μυκητιακές διαμάχες διεισδύουν στα εσωτερικά όργανα όταν το ανθρώπινο ανοσοποιητικό σύστημα είναι πολύ εξασθενημένο - ότι, υπό συνθήκες σοβαρού κλίματος και σταθερή υπέρβαση του σώματος που προκαλείται από ένα πυκνό πρόγραμμα εργασίας και έλλειψη ύπνου, για ένα σύγχρονο άτομο δεν είναι καθόλου ασυνήθιστο. Η προστατίτιδα είναι επίσης ιογενής φύση. Ο ιός του ανθρώπινου θηλώματος, ο κυτταρομεγαλοϊός, ο ιός του έρπητα και ακόμη και ο ιός της γρίπης (!) Μπορεί να προκαλέσει φλεγμονή του προστάτη και έναν ολόκληρο καταρράκτη επιπλοκών που εξαντλούν τον ήδη αποδυναμωμένο οργανισμό.
Επιπλέον, κανένα βακτηριακό παθογόνο δεν προκαλεί προστατίτιδα. Πρόκειται κυρίως σχετικά με πυώδεις σχηματισμούς στο σώμα: τα σωματίδια πύου βγαίνουν από τη συνολική μάζα και εισέρχονται στον ιστό με ροή αίματος. Μερικές φορές το ίδιο το αίμα, χωρίς εξωγενούς παράγοντες, μπορεί να προκαλέσει φλεγμονώδη αντίδραση. Εάν ένας άνθρωπος οδηγεί κυρίως σε έναν καθιστικό τρόπο ζωής και παραμελεί τις φυσικές ασκήσεις, το αίμα στον αδένα σταστεί και προκαλεί απόφραξη αιμοφόρων αγγείων. Και, τέλος, ο τελευταίος (αλλά όχι σε σημασία) λόγος είναι μια μακρά σεξουαλική αποχή και τυχαίοι σεξουαλικοί δεσμοί. Στην πρώτη περίπτωση, ο σιδήρου υποβαθμίζεται λόγω του γεγονότος ότι, ελλείψει αναγκαιότητας, το σώμα το παρέχει με μικρότερη ποσότητα αίματος, γι 'αυτό τα κύτταρα αρχίζουν να πεθαίνουν από την πείνα. Στη δεύτερη περίπτωση, όλο το κρασί πέφτει στους ώμους ενός εταίρου, ο οποίος μπορεί να χρησιμεύσει ως φορέας ορισμένων τύπων μόλυνσης του ουρογεννητικού σωλήνα. Τα συμπτώματα της προστατίτιδας είναι δύσκολο να συγχέονται με κάτι. Το κύριο σύμπτωμα είναι αιχμηρό, οξύ, λιγότερο συχνά πιεστικό πόνο κατά τη διάρκεια της ούρησης και της εκσπερμάτισης. Αυτό υποστηρίζεται από τον πόνο στην κάτω πλάτη, τον καβάλο, το όσχεο και την κάτω πλάτη. Λόγω της αύξησης του μεγέθους του αδένα, συχνά εμποδίζει την ουρήθρα και επομένως η διαδικασία ούρησης γίνεται δύσκολη. Στην περίπτωση βακτηριακής λοίμωξης, η πρασινωπή και κιτρινωπή εκκένωση από το ίδιο το κανάλι μπορεί συχνά να παρατηρηθεί και σε ορισμένες περιπτώσεις αναπτύσσεται το σπέρμα - η εμφάνιση του αίματος στο σπέρμα.
Τι απειλεί την προστατίτιδα
Από όλα τα παραπάνω, είναι εύκολο να συμπεράνουμε ότι η φλεγμονή του αδένα του προστάτη μετατρέπει ορισμένα προβλήματα. Το πιο συχνό αποτέλεσμα της παραμελημένης προστατίτιδας είναι η ανικανότητα και η στειρότητα, καθώς η παραβίαση του προστάτη συνεπάγεται μια απότομη μείωση της παραγωγής ορμονών που είναι υπεύθυνες για τη σεξουαλική επιθυμία. Η αντίδραση στη μόλυνση σπάνια εντοπίζεται μόνο στο σίδηρο, συνήθως το επίκεντρο της φλεγμονής καλύπτει τους γειτονικούς ιστούς. Ως εκ τούτου, η προστατίτιδα ακολουθεί την κυστιττίτιδα, την πυελονεφρίτιδα, την κυστίτιδα, την ουρηθρίτιδα και άλλες βλάβες του γεννητικού συστήματος. Εάν η αιτία της προστατίτιδας έχει γίνει μυκητιακή, βακτηριακή ή ιογενής λοίμωξη, μπορείτε εύκολα να μολύνετε τον σεξουαλικό σας σύντροφο. Οι ασφαλείς πράκτορες μπορούν να προκαλέσουν μολυσματικές ασθένειες του γεννητικού συστήματος στις γυναίκες. Επιπλέον, η εισροή της λοίμωξης στο αίμα μπορεί απλώς να προκαλέσει δηλητηρίαση από το αίμα και να οδηγήσει σε μεγάλη ζημιά στο σώμα.
Πιθανότατα ακούσατε τη φράση "αδενώμα του προστάτη" στη διαφήμιση στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Το αδένωμα είναι ένας όγκος του αδένα, ο οποίος, τελικά αυξάνεται σε μέγεθος, όχι μόνο προκαλεί φλεγμονή και μπορεί να εξελιχθεί σε κακοήθη, αλλά απλώς πιέζει τις οδικές διαδρομές. Γιατί είναι τόσο σημαντικό; Το σημείο δεν είναι μόνο σε οδυνηρή, εξαιρετικά δύσκολη ούρηση και πλήρη στυτική δυσλειτουργία. Το πνιγμένο όργανο λαμβάνει όλο και λιγότερο αίμα, ως αποτέλεσμα των οποίων οι ιστοί αναφέρονται αρχικά, και στη συνέχεια πεθαίνουν εντελώς, γεγονός που οδηγεί στην εμφάνιση μιας εκτεταμένης εστίασης της νέκρωσης. Αυτή η μορφή προστατίτιδας δεν μπορεί πλέον να αντιμετωπιστεί.
Πώς να θεραπεύσετε την προστατίτιδα
Πρώτα απ 'όλα, πρέπει να θυμάστε ακράδαντα μια απλή αλήθεια: μόνο ένας ειδικευμένος γιατρός μπορεί να βοηθήσει στη θεραπεία της προστατίτιδας. Δεν είναι μια γιαγιά-Ζακχάρκα και αφέψημα από ένα burdock, όχι ταντρικές πρακτικές και όχι συμπιέζει από φλοιό ιτιάς. Μια τέτοια ασθένεια επίσης δεν εξαφανίζεται: όσο περισσότερο ο ασθενής θα καθυστερήσει τη θεραπεία, τόσο περισσότερα προβλήματα θα αντιμετωπίσει και όσο πιο ακριβή θα κοστίσει η θεραπεία. Πολλοί άνδρες δεν καταλαβαίνουν τη σύγχρονη φαρμακολογία και βιώνουν έναν δεισιδαιμονικό φόβο ότι ο γιατρός θα συνταγογραφήσει ένα βουνό από φάρμακα που όχι μόνο θα είναι άχρηστο, αλλά και θα προκαλέσει απτή ζημιά στο πορτοφόλι και την υγεία. Δεν πρέπει να φοβάστε: αντί για μια χούφτα χάπια, πιθανότατα θα σας γράψετε ένα ενιαίο φάρμακο για αρκετά λογικά χρήματα.
5 Ενδιαφέροντα γεγονότα για την προστατίτιδα
Εδώ είναι μερικά θλιβερά γεγονότα σχετικά με την "κύρια αρσενική ασθένεια" της εποχής μας: - Η υγιεινή διατροφή είναι το κλειδί για την επιτυχία: με τη σωστή διατροφή, μπορείτε όχι μόνο να ενισχύσετε το ανοσοποιητικό σύστημα, αλλά ακόμη και να επιβραδύνετε τη φλεγμονώδη αύξηση του προστάτη. - Κάθε τρίτος άνθρωπος στον κόσμο πάσχει από μία ή την άλλη μορφή προστατίτιδας. - Παρεμπιπτόντως, η προστατίτιδα δεν είναι μια "ασθένεια των ηλικιωμένων": μερικές από τις μορφές της μπορούν να αναπτυχθούν σε μια αρκετά νεαρή ηλικία (20-25 ετών). - Το μασάζ προστάτη συνταγογραφείται στις περισσότερες περιπτώσεις, αλλά μόνο η στάσιμη προστατίτιδα μπορεί να θεραπευτεί μόνο με μασάζ. Μερικές φορές το μασάζ αντενδείκνυται αυστηρά. - Η προστατίτιδα μπορεί να ρέει ασυμπτωματική για μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά σίγουρα θα βρεθεί με έντονη μείωση της ασυλίας, για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια της ασθένειας, με υποθερμία, κλπ.